Hangi kıyamet böler uykularımı bilmiyorum. Öncesinde bir izim kalsın istiyorum dünyada, yanlışlarımdan çok doğrularımın taşıdığı bir iz. Kıymetli olsun, kıymet görsün. Bugün değil belki yarın, belki bir gün… Yoksa yitenin ne değeri var? Bir ten, bir beden…
Aceleyle yoğrulmuş ve yorulmuşuz aceleden. Değilim diyorum sorduklarında, öyle değilim. Ardımda bıraktığım nice yıkımlar, düşüşler, kalkışlar var. İnsan olduğumu kanıtladım Rab’bime. Acizliğimi, yenilişlerimi, yönelişlerimi, günahlarımı, sevaplarımı, tövbelerimi, gönderdiği sürgünün bütün külfetini bir bir… Kanıtladım…
Hayat, onu umursadığımız ve ders almayı bildiğimiz zaman çok öğretici olabiliyor. Onunla daha iyi geçinelim diye, aldığım dersleri paylaştım sadece…
